İhtiyar Şiiri - İlhan Yüksel

İhtiyar
Ah! gözlerinde yılların
Yorgunluğu var

Ağlamaklı bakışlarıyla
Uzakları süzüyordu
Çocuklar gibi utangaç
Dudakları kurumuş
Kim bilir belki aç
Yürüyemiyor
Yardıma muhtaç

Yanında torunu;
Ağzında sakız;
Uzun saçlarıyla
Önce zannettim ki kız
Şımarık saygısız
Saçları abuk sabuk renklere boyalı
Kolları dövmeli
Yarım yamalak bir Türkçesi
Bir yabancı görüntüsü veriyordu
Bak işte oğul dedi; ihtiyar
Bu hale ne demeli

Oturmuş kaldırımın üstüne
Bir şeyler mırıldanıyordu
Sonra gülümsedi birden
Gözleri ta uzağı süzerek çakmak oldu
Durdu dizlerinin üstüne
Dedi oğul şu hale bak
Bir zaman at koştururken cephelerde
Ele ayağa düşer miydik?
Keşke dedi torunumu böyle görmeseydim de
Toprak olaydım toprak

Ah o günler nerde
Çanakkale de
58.alayda çavuştum
Gâvur bomba yağdırıyordu üstümüze
Yüzbaşı dedi ordular hücum
Süngüyü takıp siperden yıldırım gibi
Atıldık düşmanın üstüne
Ölmedik ama kolumdan vurulmuştum
Biz kaldık çoğu Rahmeti rahmana yürüdü
Bu vatan böyle kurtuldu
Ve böyle kuruldu
Gitmesin ama gücüne
Biz tarih yaptık
Siz yazamadınız unuttunuz;
Unutturuldu