İhtiyar Şiiri - Hakan Arıkan

Çok içerdi;
Hem cigara,hem rakı.

Akşamları Neyzen deyiz,
Cigaranın en katmerlisini,
Rakının en sekini içiyor.
Sohbet ise;
Hem rakı dan,hem cigara dan daha demli.

Bir an susuyor ihtiyar.
Nefesindeki hırıltı,
Aldığı soluk,
Kendisinden daha ihtiyar.

Durdu,
Yüzündeki melankolik bakışıyla,
Düştü başı masanın kenarına.
Kucaklayıp,
Soluk aldık acil serviste.

Nesi var dediler,
Nesi yoktu k;
Neyzen,
Cigaranın en kalını,
Rakının en demlisi.

Ne zaman Neyzen'e gitsem,
Ne zaman rakı yanına cigara sarsam,
İhtiyar gelir aklıma.

O şimdi;
Anason,tütün tarlaları arasında,
Bir sanatoryum da.
Ne bir kadeh anason,
Ne bir yaprak tütün dalı var hayatında.
Anason'la tütün arasında,
Beyaz bir yatakta,
Hırıltılı son nefesini bekliyor.
Oysa aklı hala,
Neyzen de,
Tarator da.

Ankara Kasım 2002