İhtiyar 61 Şiiri - Osman Bulut

Tek tek çıkıyorsun basamakları,
Tâbi yükseklerde gözün ihtiyar.
Artık yere sağlam bas ayakları
Yılların yorgunu dizin ihtiyar.

Altmış bir seneyi yığdın harmana,
Aynı güzergahta devam idmana.
Bulunduğun zaviyeden zamana,
Olmalı bir iki sözün ihtiyar.

Taş çatlasın yüz yıl sınır demezsin.,
Her yılın hesabı ağır demezsin.
Bir altmışa daha hayır demezsin,
Yaratan verirse izin ihtiyar.

Çalıştırdın hem dili hem elleri,
Çok esmiş başında kavak yelleri.
Kopar çok da germe sırma telleri,
Gönlünün aynası sazın ihtiyar.

Gasp işinde dünya en başta gelir ,
Malın mülkün, paran ne varsa alır.
Geride kalırsa bir adın kalır,
Silinecek izin tozun ihtiyar.

Anladık farklıdır üslubun tarzın,
Düşmüyor elinden kalkanın gürzün.
Bitmiyor emelin, dinmiyor arzun
Bazen çekilmiyor nazın ihtiyar.

Eledin ununu kırk sene kadar,
Eş dost eleği as diye fısıldar.
Sen dersin “ işleyen demir ışıldar”
Kesilmesin tempon, hızın ihtiyar.

Kırk yıllık sevdanın tek bir an’ına,
Kırk kök yetmez, kırk daha koy yanına.
Boşa girme ağaçların kanına,
Sığmaz kitaplara mazin ihtiyar.

Yapayalnız başladığın bu koşu
Bitince herkesle olursun komşu.
Yaşadığın hayatın özeti şu;
Biraz neşe, biraz hüzün ihtiyar.

Sırtında can denen bir ağır şelek,
Taşı dur dengeni bozmasın felek.
Bugün benden sana en güzel dilek
Olmasın sıkıntın, sızın ihtiyar.

Yıllar gibi değişiyor siman da,
Zaman söz de dinlemiyor, aman da.
Sıfat da kocar akıbet Osman da,
Değişmeyen bir tek özün ihtiyar.
01.04.2024
Bahçelievler İstanbul