İhtiyar Şiiri - Mehmet Özsan

ihtiyar anılara takılı kaldı bir ihtiyarın aklı
elinde devrek işi bastonu;

bir katarın istimine karıştı
istasyon ahırında süvari atları sabırsız
cephede top sesleri
uykusuzdu kemalin askerleri

ihtiyar anılara takılı kaldı bir ihtiyarın aklı
elinde devrek işi bastonu;

tarlalarda kadınlar türkü söylüyor
-erguvan yaprakları
geliyor kumpanya kopukları-
yolu yok izi yok fabrikanın
bir çiğerini dağladı kompresör nefesi
gece karartmaları başladığından beri
cengiler köy odasında oynamıyor artık
sınırda hitlerin orduları
cer atolyesinde vardia üç...

ihtiyar anılara takılı kaldı bir ihtiyarın aklı
elinde devrek işi bastonu;

elli yıldız düştü peşine
ışıklı gecelerin denizine düşmedi sureti
gideceği adres belli
zehir zıkkım olsun anadolunun memeleri...
hiç insan kendi canına kıyar mı?
kan kokusu soğurunca zihinler
üstüne üstlük ölümün hiçliği...
bulvarlar boşaldı geceleri
taşranın sokak lambaları çok yalnızdı.
korku yasağa büründü
başladı insanlık adına insan avı.
bir sonbahar yaprakları dinlemedi
çıktılar sokağa yüzbinlercesi
direndiler poyraza karşı
savruldular poyraza karşı
hışırtılarında isyan.
tek bir yaprak bile titremedi insan gibi...
ne zaman çiçek açsa ağaçlar
gözünün önünde peydahlar
boynu bükük ölümler
körolası işkencede kör vicdan.

ihtiyar anılara takılı kaldı bir ihtiyarın aklı
elinde devrek işi bastonu;

taksim parkı girişinde raslantısal yüz kişi
occupy wall street / we are the 99 percent
istiklal caddesinde kokoreç kokusu
kilise damında yağmur tıpırtısı
çiçek pasajından yükseliyor bozlak havası
tranvay çınlaması...
yılanlar gömlek değiştiriyor;
zenginin çıkışı benim zenginliğimde
ayaklarına dolanıyor ölü yılan derileri...

ihtiyar anılara takılı kaldı bir ihtiyarın aklı
elinde devrek işi bastonu
dört kadın sevdi
üç kere öldü...

(eskişehir- kasım 2011)