İhtiyar - 2 Şiiri - Muhayyel Gizliay

Saç ağarttım gençlik çağında
Yorulmazdı dizlerim, kahpelik olsaydı kanımda
Hepiniz burdaydınız, hani yoksunuz yanımda ?
Sen söyle ihtiyar, sen mi gençsin ben mi ihtiyar?

Az bilgiyle çok konuşan adamları
Parayla burnu havaya kalkanları
Söz verip sözünden cayanları
Sen unutma ihtiyar, bunlar susuyor ben konuşunca

Herkesin yükü ağırdır dert küçümsenmez
Söylediğiniz dertler heybemde yer etmez
Toroslara kadar tırmanıp başka ele insem
Bilirsin ihtiyar, o dert heybeme zarar vermez

Ben adam küçümsemem yoktur yapımda
Gurbet görmeden dert uğramaz kapına
Sigara uzatmam yokluk görmemiş adama
Varsın olsun ihtiyar, zır cahil anılayım etrafta

Menfaatçi olsaydım, peşkeşler çekip
Onayınızı alsaydım, minnete ekinler biçip
Sadece sizle kalsaydım, dostlara çizgi çekip
O zamanlar en iyi adamdım ihtiyar, kötü olmak iyidir bir bakımdan