İhtiyar Şiiri - Umut Beylik

Sahilde kimsesiz bir kentte
Karanlığa özlenen resimler çizen ihtiyar
Demir atmış hayalleri su başlarına
Ölmek onun için
Çizgi roman efsanesi,
Öldürmek ise gözlerindeki öfke.
Her sabah rastlardım
O hırçın bakışlarındaki saflığında
Uçuşan martıları izlerken
Gözleri dolardı
Yumruklarını sıkar ağlardı
Durup gözlerine bakar sorardım
Anlatmazdı
Özlediği hayalini göz yaşlarına saklardı.
Yalanları vardı,
Kimseye anlatmadığı
Kendini bile kandıramadığı.
Yüzleşmeye yüz tutan anılarıyla
Farklı dünyaları yaşarken
Öksüz sofrasında emeğini yakardı
Bir görsen duyabilsen
Ne şiirler yazardı
Yüreğini boşaltır
Gece ay ışığında yıldızlara dalardı.
Her kahroluşa inat
Güneşin ortasında açmış kollarını
Özgürlük acısıyla seni bekler
Yeter artık,
Sende gözlerindeki yaşı akıtmadan
Gel gayrı...

(01.02.02)