İhtiyar Şiiri - Mustafa Yılmaz Boz

Alnımda çizgiler, rozet değil mi?
Ben senden daha çok, çektim ihtiyar.
Yalnız şu hallerim, özet değil mi?
Hayatım boyunca tektim ihtiyar.

Yâri omuzumda, kalpte taşıdım,
Eski yaraları, tutup kaşıdım,
Hiç ölmeyecekmiş, gibi yaşadım,
Vardım da? Aslında, yoktum ihtiyar.

Kolaya kaçmadım, zoru düşledim,
Belki bir gün dedim, umut besledim,
Sevdiğimden ödünç, sevgi istedim,
Bende insanlıktan, çıktım ihtiyar.

Bakınca ölmekti, kalbi sert eden,
Sade sen misin ki? aşkı dert eden,
Gönül sahnesine, yırtık perdeden,
Fermansız katlime, baktım ihtiyar

Yaşarken dönüştüm, ip kuklasına,
Ben ona aşıktım, o ablasına,
İzmarit bastığım, kül tablasına,
Bir sigara daha, döktüm ihtiyar.