İhtiyar Şiiri - Geylani Aksin

Bitsin artık içindeki fırtına
Dünyanın yükü binmiş sırtına
At yükü bir daha bakma ardına
Vaktin gelmedi mi dön şu aslına

Ömrünce kendini hep inkar ettin
Vaktini dönerim diye tükettin
Sana yön verildi sen nere gittin
Ömür sermayenden çokca tükettin

Nasılsa gün gelir pişman olursun
Kendini cami de hacda bulursun
Bak düzeldim dersin mutlu olursun
İki namaz kılar üç yorulursun

Yani artık sen de oldun ihtiyar
Şimdiki gençlerden olmaz sana yar
Bari sen yapmadın onları uyar
Belki kalpler titrer kulaklar duyar

Zira bilirsin ki gencin ameli
Senden değerlidir bunu bilmeli
Sen gibi onlar da gecikmemeli
İkaz edip daim telkin etmeli

Epeyce geç kadın yola dönmeye
Ama usül böyle vardı ölmeye
Bak çoğunluk yaşlı dönen kıbleye
Ah bu genç kuşaklar neden gelmeye

Hüsnüzan eyledin Kendin unuttun
Gelmiyorlar diye attın ve tuttun
Sen de vakti ile gökte buluttun
Geldiğin yerleri ne tez unuttun

Karışırsın oturana kalkana
Çünki işin yoktur vazife sana
Bir duvar bul şimdi daya arkana
Zira halin yoktur şöyle baksana

Vakit erişmeden yola düşersin
Zira ev de kalıp ne edeceksin
İki kelam et kendine gelesin
Çok vaktin kalmadı bunu bilesin

Keşke şeytandandır ama ah dersin
Genç iken de böyle olsaydım dersin
Geç te olsa sen de bak aldın dersin
Ayaktayım diye Şükür edersin

Zira akranların kimi yatak ta
Kimi defnedilmiş şimdi uzak ta
Kimine ödüldür o soğuk tahta
Artık çoğu gitti azı hayatta

Bir gün bahsederler senden bir haber
Camiye gelmiyor olmuşsun heder
Hali perişandı yakındır gider
Derler haktan geldi Rabbine döner

Ve bir sabah imam selanı verir
Teneşirde köpük üstünde erir
Ruhuna fatiha diye söylenir
İşte ömürün böyle nihayetlenir