İhtiyar Şiiri - Yaşar Yaramış

İhtiyar

Ak saçlı, eli bastonlu ihtiyar
Günü gün ettin yaşadın bahtiyar
Böyle olacağını hiç düşünmedin
Ömür boyu hep gezdin diyar diyar.

Çürümüş ağzında kalmamış dişin
Yaşın altmış beş,yetmiş,bitmiş işin.
Belin bükülmüş, tutamazsın çişin
Hiç geri dönüşü yok bu gidişin.

Kara gözler içine çökmüş,sönmüş
O yüzün sürülmüş tarlaya dönmüş
Akıl terki diyar etmiş başlardan
Bilmezsin artık kıble hangi yönmüş.

Çocuk iken ah bir büyüsem derdin
Büyüdükçe gün be gün artı derdin
Ömür boyu hep gülmek isterdin
Şimdi ise başından aşkın derdin.

Vücudunda hep artar, ağrın,sızın
Kar etmez malın ,mülkün,oğlun,kızın
Sen soğuk terler dökerken yatakta
Ecel gelir alır seni ansızın.

Gözün görmez ,kulağın duymaz olmuş
Bir günün,bir gününe uymaz olmuş
Baksan göremez, gitsen gidemezsin
Gayrı elin ayağın tutmaz olmuş.

Acı gerçekler beynine dank eder
İş işten geçti artık ne fark eder
Vücut arabasının pili bitmiş
Seni ölüm döşeğine park eder.

Azrail gelir alır o canını
Eş,dost gamla sarar dört bir yanını
Kefenleyip toprağa defnederler
Mezar taşına yazarlar adını.

Tez vakitte unutulur gidersin
Acep şimdi oralarda nedersin
Ebedi hayatta saadet için
Rabbim herkese salih iman versin.

22.06.2021 / Antalya