İhtiyar Şiiri - Hulusi Fero

Apartmanlar arasında
Küçük bir park,
Üç ağaç, iki bank,
Bir oğlan bir kız yeni yetme birinde,
Altmışlık ihtiyar diğerinde
Bir çakmak istediler,
Aşklarını yaktılar.
Teşekkür niyetine, ihtiyara sordular.
“Amca sen hiç âşık oldun mu?”
Güldü kız, “biz aşığız "der gibi,
El, ele tutuştular
"Yok, oğul yok" dedi
“Ben hiç âşık olmadım ama
Sen o eli bırakma.
Koy başını omzuna
Bir bülbül farz et kendini,
Sadece kokla.
Sende âşık olmazsın oğul.
Karşılık beklemeden, sesini duymadan
Görmeden,
Yani olursan yek beden
Sende aşık olmazsın oğul”
Şaştılar, şaşırdılar.
"Öyle aşk mı olur?" dedi oğlan.
Tuttu mu elinden Tanrı,
Öptü mü yanağından
Kaşlarını kaldırdılar
Birbirine baktılar
"Benim" de dedi ihtiyar.
“BEN HİÇ ÂŞIK OLAMADIM OĞUL.
Aşk permatiktir oğul.
Benim bildiğim sevda...
Delisi var, posttaki saydırır.
Zemheri de yandırır, ağustosta dondurur.
Gezdirir diyar, diyar
Ne deyim oğul..
Ben hiç âşık olmadım.
Belki de
Sevdalıydım zaar...”