Kurumuş daldan deynekle yürürdü ağır ağır
Onu görmeyenler kör, onu duymayanlar sağır
Açlıktan yere düşer gibi halsiz duruyordu
Kader acımadan zayıf yerinden vuruyordu
Sırtında yırtık abası güneşte parlıyordu
Derdini dinledikçe hep içimi darlıyordu
Suskundu, anlatmazdı, neden hayatı değişti
Bilemedim, İhtiyarın işi nasıl bir işti
"Nerede sevdiklerim, nerede evlatlar" derdi
Yalnız kalmasaydı belki hayatı da severdi
KÜRŞAT AK
Aralık 2025
Kayıt Tarihi : 10.12.2025 16:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!