İhtiyaç Dahili Şiiri - Denizhan Arıcı

unut denilen bir aşk mıdır
insan unutabilir mi bu kadar kolay
farzet ki ben
silebilirmiyim herşeyi
henüz tükenmemişken

ağlamak ayıp mıdır
gidenlerin ve unutanların ardından
ağladım yastığımı sırılsıklam edene dek
hemde utanmadan yalansız
yalnız seni yalnız seni düşünerek

uyku tutmuyor artık geceleri
pişmanlıklar yakamda
hiçbir zaman affedemedim kendimi
söyleyemediğim iki kelime uğruna
artık itiraf etmek
çok ağırıma gidiyor olsada

şimdi kimseye anlatamam
kimseye soramam ki seni
bari sen bildiğim gibi kal alkol sebebi
vazgeçemediğim ihtiyaç dahili
aklımda sana dair son bir fotoğraf karesi
ışıklar sönüyor gülümse şimdi