İHTİRAMLA ADIN ANMAYıNCA

Tatlı dilli yârim Şeyda bülbülüm,
Boynum bükük kaldı lal oldu dilim,
Misk-i amber koku sensin gülüm,
Boynum bükük kaldı lal oldu dilim,

Hiç kalmadı artık tahammül bende,
Hasret denen hasmı hele bir yende
O dem sitem isyan kalır mı bende?
Boynum bükük kaldı lal oldu dilim.

Şu koca âlemde yalnız kimsesiz
Sükut sığınağım isyanım sessiz
Düşmüşüm takatten kalmışım sensiz,
Boynum bükük kaldı lal oldu dilim.

Seni candan özge, canda can bildim,
Gayrı sabretmekten usandım yıldım,
Umut, düş ne varsa hepsini sildin
Boynum bükük kaldı lal oldu dilim

Bu bize reva mı el gibi olmak?
Ne müşkül şeymiş umutsuz kalmak,
Tek emelim vardı ki dil-şad olmak,
Boynum bükük kaldı lal oldu dilim.

Yar gönül bahçemde her dem gezerdin,
Halim ahvalimi içten sezerdin,
Kahrından peş peşe türkü dizerdin,
Boynum bükük kaldı lal oldu dilim.

Yar her dem duamda ki muhatabım….
Beş vakit yön dönüp Hakk’a hitabım,
Mahbup’um reva mı hüsran hitamım?
Boynum bükük kaldı lal oldu dilim.

İhtiramla adın yar anmayınca;
Kapanmaz ki açık gider gözlerim,
Son nefes verende... sen gelmeyince;
Boynum bükük kalır lal olur dilim.

Gel de mihrabına yüzüm süreyim,
Ben seni, sen beni dünya gözüyle;
Ölmeden bir daha son kez göreyim.
Boynum bükük kaldı lal oldu dilim.

Feride Bektaş