-ben
kimsesizmişim meğer
herkesin beklentisi kadarmış insanlığım
kendi gözümde saygıdeğer
kendi dünyamda onurluymuşum
çöktüm ben bunu öğrenince
yalnızım diye bağırıyorum
sesimi duyun diye
bir yalnızlık çıkagelse
beni hesapsızca,ihtimalsizce sevse
haketmişimcesine hemde
sırtımı dayasam bari kendime
korkmadan! kaybederim diye
seni seviyorum
seni seviyorum
kendimden çok,ihtimallerden az
seni seviyorum
yapayalnız seviyorum seni
sadece kendim
eğer birgün anlayacaksan beni
yanımda olacaksan ihtimalsiz
-bilmiyorum!
Kayıt Tarihi : 9.5.2006 02:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)