İhtimaller Çıkmazı Şiiri - Mustafa Mert ...

Başkente giden bir otobüste vazgeçemedim seni sevmekten

Ve mahzende yıllanmış bir süryani şarabıydın sen

Senin beni sevebilme ihtimalini sevdim

Meyhanenin rutubetle karışık anason kokusunda

Ab-ı hayatı kadehe doldururken saki

Özlemeye başlamıştım seni

Ve bu özlem o kadar acıydı ki

Adam gibi özlemleri özlemeye başladım sonra

Anason kokan beyaz örtülü masada

Seni konuşmaya başladım

Hiçbir kalemin kağıda dökemeyeceği şekilde

Abilerimden öğrendim

Suyun rakıyı görünce saflığını kaybettiğini

Ve büyük bir sevdam olmadı benim

Hüzünlü masalarda konuştuğum seni sayamssak

Sana şiirler biriktiriyordum o masada

Ben senin beni sevebilme ihtimalini seviyordum

Gecenin benliğini unuttuğu saatlerde

Zaman seni hep zamansız

Benden uzaklara götürüyordu

Ve ben seni görebilme ihtimalini seviyordum

Bir tekne olup

Dalgalı denizlerin çare bilmez sürgünlüğünde

Biz olabilme ihtimalini arıyordum

Ömrümün en uzun,ömrümün en kısa

En ihtiyar sessizliğinde

ESRİK