İhtimalim Kalmadı Şiiri - Tuğçe Karataş

İhtimalim kalmadı yaşamaya
Kuşa kelebeğe sarılıp huzur bulmaya
Uzaklara dalıp bir korna sesiyle uyanmaya
Kalmadı şükredecek halim ne varlığa ne yokluğa

İhtimalim kalmadı ki hiç
Gece vakti ansızın gelen rüyaya
Şekerinin erimesini beklerken attığım çaya
Kalmadı ihtimal seni hatırlamaya

Ve kalmadı hiç bir neden.
Beşiktaş'ta binmeye vapura
Yaklaşmaya sen sandığım martıya
Ve parıldamaya sonsuza
Çünkü borcum yok ne güneşe ne aya

Kalmadı bir neden.
Musluğun başında kederimi yıkamaya.
Kimsenin haberi yok ama.