Bilinmezliktir insanı derinlere sürükleyen
Hakkında çok şey sorgulatan
Varlığına bin mana katan
Onu, bilmiyor oluşumuz.
Neden böyle? diye kafanın içini saatlerce kemiren,
Sessizliğin içinde bir saat tıkırtısı
parçalar düşüncelerin zincirini
Ama sen inatla bağdaştırırsın
Birbirine çatarsın
Ancak sen bilirsin olmayacağını
Asla olamayacağını...
İhtimal bile vermezsin
Yoktur öyle bir ihtimal
Yokluğun bile sancısını hissedersin
Bir ihtimal yokluğu...
Seninle ben mesela...
Bir ihtimal yokluğunda bile değiliz.
Evet, bunu açık ve net görüyorum.
Kaburgamı iğneleyen bu netlik,
Damarlarımın içinda sızlayan kan,
Bütün gerçekliğiyle bedenimde geziniyor.
Zonkluyor, çabalıyor fakat
Çıkamıyor kemik parmaklık ardından.
Her atışında sarsıyor bedenini
Coşkuyla atıyor kalbin.
Atıyor
Ama yaşamıyor kalbin.
Buna yaşamak denilemezdi.
Eyleme dönüşmedikçe,
Dile gelmedikçe bir söz,
Limana varmadıkça gemi,
Ne limanın güzelliği umurdadır ;
Ne de kalbinin atış sebebi !
Kayıt Tarihi : 6.5.2024 23:43:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!