hiç bir şapka örtemez yüreğindeki kiri,
saçlarını kıvırmana benzemez ayaklarını döndürmen,
ben sende kalamam bu kadar siyahken......
adım attığım yeri göremiyorsam yürümem AŞK bile tutsa elimden......
çapulcu kelimeler sevgilere acımaz,
yağmalayarak toplanan duygulardan yuva kurulmaz,
zorla sen,belli ki yüreğin aynalarda terk etmiş güzelliğini.....
çılgın özetlerinde karalama kağıtları dağıtmış kendini,
hayat deyip geçmiş içinde yasak sırları tutanlar,
ilk defa bugün güneş batmadı gözlerimde......
kimse bilmez,
kimse kim ise,
yüreği sarılmamışken bir bedene nerden anlayacak tenin kokusunu,
adı olmayan resimlerin içinde hangi ELlerin fırçaları sulanmış kara boyalarda......
bana sihirbaz söyledi,
ben de yazdım tavşanın kuyruğuna zindanı kemiklerden yapılmış kafesi,
kalbin elleri yok,
çığlıkları da kanlar arasında çınlar ''küt küt'' diye......
hangi sevgiliyi çağıracağını bilir yine de,
hangi sevgiye bağıracağını,
hangi duyguya vicdansız damgasını vuracağını bilir işkencelerinde gözlerin.....
iyi düşün ama taşınma belirsiz yerlere çıplak ayaklarla,
her derini bıraktığın diken güler arkandan,
toprağa varmadan biter dizlerindeki derman......
medeni insanlar madeni yuvarlaklara değişmez yüreklerini,
oturup kavuşulacak onca anı varken konuşacak ne kalır geride......
benim bir kedim bile yok derken,
şimdi nankörü bile var hem de karasından.......
Aşk tecrübesidir intiharın,
kaç kez ölürsen o kadar usta olursun hayatta......
bütün dünya buna inansa,
bir inansa,
hayat bayram olsa,
yine de ölürsün şekerleri toplamadan......
her şeyi hakkıyla işiten ve görenden başka KİMSE bilmez içindekini,
yüreğin açılabilir geceleri,
sen ört gözlerini korkuyorsan......
uğruna ölebilme ihtimalim sona erdi,
canımı vermem gereken başka aşk var şimdi....
Kayıt Tarihi : 16.3.2018 23:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!