Gözlerime geç inen perdelere hırsım,
acısını çıkartışımdır alnımdaki çizgilerin sıklığı.
Herşeyi görmesi gereken melek olmayı ben istemedim.
Beklediğim, bana bakan bir çift göz,
yanağımda herzamankinden sıcak bir elin ayası yalnızca.
Baktığında bana karşıki dağlar yıkılmaz belki ama
içime diktiğin gökdelenlerin yüksekliğini de sığdıramam yazdıklarıma.
Ama bitirdiğinde kendi içindeki ihtilali
işte o zaman,
yangın yeri dudaklarımız çıkacaklar ortaya.
Kayıt Tarihi : 1.8.2003 02:27:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!