İhtilal Sabahı Şiiri - Filiz Işıkkent

Bir ihtilal sabahıydı Dünyaya gelişim...
Annem çaresiz..!
Dünya şaşkın..!
Daha Dünyaya gelmeden ben,,,
İlk isyanımın suçunu işletmiştim bile anneme...
İhtilaldi ve sokağa çıkmak yasaktı..!
O vakit belliymiş meğer,,,
Gönlümde kopacak devrimler,,,
Ve asi oluşlarım...
Annem der;
Sabah ezanı okunuyormuş doğduğumda,,,
Bundan dolayı olacak ki;
Hep bir başka severim seher vaktini...
İlk isyanımı babam yerine,,,
Başka kucağa verildiğimde attığım çığlığa yazmışım...
Sana kadar ne yollar aştım...
Kaç devrim atlattım ki sorma...
Zira her dem karaydı gözüm..!
Anamın beni neden doğurduğunaydı isyanım...
Aşka yüz çevirmiştim...
Ve inanmıyordum velhasıl varlığına...
Nitekim de yokmuş meğer..!
Demem oki yanı başında değilmiş...
Uzakmış,hasretmiş,gurbetmiş sevda...
Senmişsin aşk..!
Meğer anamdan senin için doğmuşum...
Şimdi sen;
Benim kendime en büyük ihanetim,,,
Mutluluğa yeminim,,,
Mor gecelere sürgünüm,,,
Ve ömrümün son devrimisin..!
Son devrimim.
Yani demem oki;
Teslim sana..!
Gönlüm ve dahi ömrüm...
Gayrı ötesini sen düşün...