İhtilal Artığı Şiiri - Hayrettin Türk

Buz kesen bir mart sabahı
Yıllarımı ardımda bırakıp
Ayrılmıştım senden;
Sevdamdın,
Gençliğimdin…

Ramazan gecelerinde
Caddelerinde çığlıklar atar
Boş asfaltlarında top oynardık;
Her cadden
Ve her insanınla
Benimdin…

İlk silahı seninle tanıdım
İlk çatışmayı
ve ilk kelepçeyi;
Caddelerinde kemiklerimi kırdılar
Ödül olarak
Sen bana ihtilali sundun…

Sende sevdam vardı
Sokaklarında ayak izlerim
Gecelerinde gözyaşlarım;
Duvarlarında ise
Sevdamı anlatmayan yazılarım…

Şimdi;
Sıcak bir temmuz sabahı
Caddelerindeyim gene
Havanı çekiyorum içime
İçim acıyor
Ağlıyorum…

Dolanıyorum caddelerinde
Her yerde dolandığım gibi
Döndüğüm bir köşede
Ne olduğunu bilmeden
Ve bir kez bile
Bir tanıdık görmeden…

Anlıyorum seni
Milat öncesi zamanlarda kalmış
İhtilal artığı bir cana
Yer yok caddelerinde
Oysa ki;
Sen benimdin
Ben senin olamadım…

Üç beş yitik can ziyareti
Ve dualar kabristanda
Sonra elveda gene sana
Söz,
Gene geleceğim
Caddelerinden toplayıp ayak izlerimi
Omuzlar üstünde taşıtacağım kendimi
Kucağında dalacağım sonsuzluğa…