Enîn Şiiri - Mustafa Safa Toprak

ihtilaçlı bir perdenin
mor zamanlı kıvrımında
sallanır yüreğim ve dallanır
kanar geleceğin tuğla köprüsüne amansız
ve solumaktadır tan meyvesi açılmış andan
göğsünde semirip akla güneş tutan lerzan
dökülmüş zamanın hâlik zeminidir belleğim
kanayan yapraklarına sorgusuz kabaran 
göz yaşımda hakikat dayandı bendine gerçeğin
ve delindi birden yokluğum öz kafatasımda yeğin
yitikmiș gök kubbemde gaibin fazlı madem
gök duvarlar niçin memleketim