İhtarı Mahsus Şiiri - Mehmet İslami

Altı bin altı yüz altmış altının
Mevcûdattan daha yüce her biri
Her kim meftunuysa gümüş altının
Besmillâhsız giremezler içeri

Bir dikili taşım yoktur dünyada
Lâyık kıl diyerek elim duâda
İşim yok uhreviyattan mâ’ada
İlm şehr’i babında buldum cevheri

Zahmet döşelidir rahmet meydanı
Gül gülistan yemyeşildir her yanı
Keder, elem, hüzün, sarınca canı
İlkbahar yaz, bana oldu zemheri

Verdiği iki el rızka çalıştı
Gönül cefalara, kahra alıştı
Emel; Îlm-û Ledünniye dalıştı
Beni geçti erenlerin her biri

Diktikleri incir ocakta biter
Beterdende daha var imiş beter
Vakit tamam orda durduğun yeter
‘Günahkâr İSLÂMİ: hele gel beri’