İhtardır kaybolmuşlara

boş sokaklarında geziyorum bu şehrin.yıkılmış insan hayatlarında buluyorum savrulmuş sevdaları.bir kadın çıkıyor önüme kadının yüzünden bir acı kimsenin bilmediği türden.meydanlarında gezerken bu şehirde dilimde tek olandı senin adın uzak bir şehre giderken kaybettiğim çocukluk sevinçleri.Annem korumaya çalışırdı beni ama sadece çalıştı anne olduğu için görev niteliğinde.sağ elime toprağı aldım sol elimde bakır hayat kalaylı tarafından toprağa gülümsüyordu.oysa o güzel düşlü çocuklar vardı sadece sevdalarına aşık.ben seni o güzel düşlerin içerisinden sevdim.en güzelllerini seçerek seçmece hayatın tam ortasında kayboldum.hep merak ederdim sokakta ellerinde sandıkla yüzlerinde pabuçlarımızın boyasıyla yanından geçen çocuğa nasıl gülümseyeceğini yoksa etrafında ki yekpare camları olan o şehrin insanları gibi umarsızmıydım hep merak ederek seni sevdim.şehrin ışıkları hala güzel yanıyorsa ayakkabı boyalarındadır umudu ve hasreti...