Kapanır, suskunluğunda yaprakları gülün
Gecenin sessizliği bülbülün uyumasında
Gizlidir aslında her söz, her sır
Karanlık zannettiğimiz aydınlığın arkasında
Çok soğuk üşüyorum
Önce ayaklarım
Şimdi göğsüme dayandı canım
Ben ölümü böyle sanmadım
Ah! Melek ah!
Geleceğini hiç ummadım
Öksüreğini
Merdivenden çıkan
Ayak seslerini
Dışardan geldiğinde
Üşüyen ellerini
Tütün kokan nefesini
Hiç içinde hiçten de öte bir hiçim
Içimdeki ümitten başka herşeyi silip attım
Ben benin içinde hiçten bir dünya yarattım
Bu dünyanın içinden kendimi silip attım
Hiçliğin içinde ben bir hiç yarattım
Yokluğun adı konulalı beridir
Dünya her şey gibi
Aslında dünya boş
Selinde garip
Rüzgarında coş
Sevgisinde harap
Nefretinde hoş
İçim akıp gidiyor
Sevgim seni parçalıyor
Isırır yerim bebişimi
O sevimli göbüşünü
O güzel gülüşünü
Yoktu hiç saplantım
Kardeşliğe, dostluğa dair
Faydasız idealin peşinde
Dünyada birşeyler çarpıktı, zahir
Günah işlemeye ne kadar cüretkarsın
Ölüm ansızın gelir ne kadar ihmalkarsın
Acısı çok değildir ayrılmanın hevadan
Ölüm gözcü bekliyor kaçamazsın malum sondan
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!