İhsan Yağmurları Şiiri - Vehbi Yurt

Zehirden ve şekerden geçmeli
Yeryüzü renklerinden sıyrılmadan
Tek renk tek söz tektir
Vücut varlığında esas yok
Ve varlığında vücut bitiktir
Ve darlığında hayat
Ve yokluğunda senden medettir
Suya toprağa kanmadan tok
Cömertlik zırhında ellerim
Atılmış toprağa tohumlar bir bir
Bitmez sanmıştım bu yağan rahmettir
Rahmet kuru toprağa ulaşınca
O yar'ın yıkıldığına bakarak
O yarın yokolduğuna takarak
O yarın varlığında olan hiçliğim
Çaresiz ellerim yarın ki zamanı
Ummam artık böyle amanı
Nerede bir kulak olsam
Haberler uçuşur tepemde vınlayarak
Kimyam bozulur seslerin tokluğunda
Nerede bir taş nerede bir yaş diye
O zaman kaybolur yokluğunda
Karalar da renkler çok olsa da
Balıklar anlamaz bu güzelliğini
Ne zaman suların derinliğinde
Kaybolup gider en derin serinliğinde
İhsan yağmurlarına karıştı bu mevsim
Nisan yağmurlarına karşı durulmaz
Emin oldu gördü sızlarcasına
İnciler saçılınca gözdamlalarıyla
Secdeye varınca ıslandı seccadem
Canımda can kalbimde canan bu dem
İlkbahar akşamlarına özlem
Kime ne söylesem
Göz olur söz olur sanırım ağlamaklı
Kurumuş dalın yaprağa his duyduğu günde
Güneşin adaletinde kurumuş dalları
Artık çok geç meyveye duramaz
Kesiktir bu akşam
Bence de kesiktir yolları