İhsan Üren Şiirleri - Şair İhsan Üren

Ulan kitapsızlar,
Ulan kitaplılar,
Ben ne diyeyim size..!

İşsiz güçsüz uçuk şairim
elimden bu kadarı gelir.

Zorbam, aldırışsız zaman;
koparılan çiçeği hızla solduran.
Yaraları sağaltacağı sanılıp
umutları boşa çıkaran.
Aldırışsızlığından gizlice keyif alan,
sevimli canavar zaman.

–Ahmet Uysal’a

Yağmur yağacak gibiydi; sanki bulutlar,
teknede hamurdu...

Güneş doğacaktı; doğdu toraman bir tan,

Çiğdem Sezer'e

Somutlaşmış acıyı gördüm,
taş kesilmiş donuk bir yüzde...
Çığlıksızdır acının koyusu.
Anlıyorum seni Niobe!

Tarihimin çöplüğünde eşinip oyalanır giderim;
Coğrafyanızı, kırık fayınızı ayağıma giyer giderim...

İnzivasına bozulduğum yobaz su kuşlarına şaşırıp
Ruhsalınızı, toplumsalınızı, epiğinizi, topuklar giderim.

Suna Seyhan’a

Evin büyükleri
zaman içinde, birer birer,
çekip gittiler.
O dağdağalı acılar, kıyıya vuran

Üç yıldır çölü, kumu, yazan
şairlerin hiçbiri;
yazmadı, duyurmadı, beyazlaşmış
iskeletlerin ter ve tuzla yıkanmış
ağarmış şafaklarda yüzdüğünü...
Ve asla kendilerinden çıkmadı ecel

1
Palyaço tüfeği;
Patlamış
ÇİÇEKLER.

Kumyaka, 12 Haziran 2003

Antika

Yeni bir evde hiç;
Antika eşya gibi
hissettiniz mi kendinizi?

Mutlaka, mutlaka gecikmeli de olsa;
bereket yağar, çorak yüreğin topraklarına...
Ayzemer’den (Alzheimer) ölen öğretmene,
ölümünden sonra, gelen mektup gibi...

Çevresinde çok sevilen bir öğretmendi...