İhsan Seylan Şiirleri - Şair İhsan Seylan

Kadınların suçu yoktu
Çoçuklar oyundaydı
Babaların ekmek derdinde

Ne suçsuzluk ne ekmek derdi
Nede oyundaki güvercin yürekler

Bir çoçuk suskunluğu,
Çiçeği koparılmış arka mahalle
Derinden dalgalı iri ela gözler
Gülümsüyor
Hayat buluyor zaman

Giden senmiydin?
ankara sessiz

Görmüyorum seni
herAN-KAR-Anlık...

Ax..! ez wenda dıbime
Dı naw xeyale zârokan da
Nasnamamın talan kırıne
Kes mı nabine...
...
Heviyamın tıne

Hayaller sözcükte yaşarmı
Yazılırmı sessizlik
Tutmak mümkünmü düşünceyi
Hep aynı döngü mü zaman
Umut kaynağımı çaresizlik
Sevmeler neden çarpık

Git...
Mümkünse adımı hiç anma
Değersizliğimi yüreğime vurup git
Sil beni ve çekip git...

Kapının eşiğine yaslanmıştı adam
Yüzünde yorgun dalgalar

Bembeyaz saçlarında hüznün asaleti
Kırık dökük bakışlarda fersiz
Rüzgarsız hayallerde geziyordu sessiz...

Doğumu çokta heyecan uyandırmamıştı dağ köyünde…
Anne yüreği ilk gülümsemeyi fırlatsa da bebek gözlere,
Boy boy bebeklerin en küçüğüydü onu ayrıntı kılan…
Kar soğuğu ve dağ yeşili oyunlar büyüttü hayata
Yedisinde okulun gitmeliydi. İki abisiyle aynı sınıfta öğrenciydi,
İlk zamanlar anlamasa da sıkılgan dilmeyiciydi

Umutlar adını çizseydi yüreğime
Göşyaşı selinde
Kırılmazdı bu sevda

Dargınım...
Çaresizliğin burçlarında

Bir ara sokak
Düşmüştü çoçuk
Yaklaştım...ağlıyordu acıyla
Durdum,
Bana benzettim