İhsan Mavili Şiirleri - Şair İhsan Mavili

Kendine çok iyi bak dedi
Kendine, kendime...
Kendime bakıyorum uzaktan
Bulanık ve dalgalı bir ben
Yalnızlığıyla birlikte;
Geçmişin yasında,

Aklı tel örgülerle çevrilmiş
Yüreği şimdilerde kimsesiz
Sanki is kokuyor
Bir yanı kor
Diğer yanından kan akıyor

Ölünce unutuldum
Unutulunca bir kez daha öldüm
Sus dediler, sustum
Konuş dediler, konuştum
Sesimi çıkardım, yargılandı
Utandım. Sessizliğimi aldım, içime gömüldüm

Gökyüzü manzaralı bir yer ayırttık senin için

Ağaçları yandaş ettik, sen yalnızlığı sevmezsin

Dışımda sessiz, içimde haykırırım ben.
Sonra içerisi dayanmaz,
Dışarıya taşırır.
Birazı içerde, birazı dışarıda...
Bütün olmayan hangi söz kime ne fayda?
...Yarım kalanlara

Renkler gizlenirdi siyahın arkasına
Saklanan beden, açıkta bir çığlık
izleri bulaşırdı ışık düşen taraflara

Gözden ırak düşmeyen yine ayna
Yansıması kurumuş bir arık

Beyaz doğar, isim sonrası grileşir beden
Biriktikçe birkaç renge bürünürdük bilmeden
Sıraya dizilirdik içimizde, can dinmeden
Kimdendir? Beyaz birden, mavi histen, siyah hiçten

12.07.22

Sessiz, sakin,
Kendi içinde dolaşır dururdu;
Bilmediği bir durakta her gün
Bindiği otobüsü beklerken.

26.09.21

Şimdilerim yırtık pırtıktı
Geçmişimi üzerime diktim,
Geleceğe güzel görünmek için.
Yanıldım

Anılarımdan arta kaldım.

Aydınlığa doğru uçan sinek gibiyim
Bu kararmış yaşamımda.
Çarpar dururum.
Çalışır, çabalar
Çarpar dururum.
Çarçur eder yaşamımı