ve mutluluk bir çocuğun el sallamasıydı giden savaş uçağının arkasından,
savaşın ne olduğunu bilmeden...
giden sadece güzel bir uçaktan ibaretken
ve geride bıraktıkları hiç umurda değilken..
ve sen çocuk...
ışığımız azdı
ama korkmazdık karanlıklardan
ıssızlığımızın sebebi gecenin zifiri karanlığı
içimizdeki matem gündüzün yok olmasından
belki de kıymet bilmezliğimizdi bizi yaralayan
Yaz vardı penceremde
Biz vardık o zamanlar
Çayı ısınmak için içmezdim
Tütün sade keyiftendi.
Şimdilerde soğuklar doluyor içeri
Penceremin sağlam olmayan yerlerinden..
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!