Gök ağlıyor hasrettin içimde büyüdükçe
Ve ben katre, katre dökülüyorum sensizliğe
Dolup taşıyorsun, sürüklüyorsun meçhule
Kahretsin sensizliğin kadar acı vermez ölüm bile!
Ey Ruhumu saran, ruhsar!
Sabahın ilk ışıkları yanıyor.
Bardağın dolu tarafından bakıyorum sana …
Ayaklarımda derman kalmadı …
Kalbimde ferman… yemin olsun…
Dilek adamışsın telli babaya anne…
Derdine derman oğul istemişsin diyorlar…
İlk oyuncağın benmişim anne…
Karanlık da doğurmuşsun diyorlar…
Ben gitme demiştim felaket kaplar seni
Yılların nefreti çöker yüzüne
Alnını güneşe çeviremezsin kadın…
Uykusuz ve suskun gecelerde yalnız kaldın
Kar yağmıştır isyankar bedenine
Deniz çıldırmış gökyüzü matemli…
sevimsiz bir mevsim mayıs…
ve tek başıma üflüyorum mumları
masada fazladan bir tabak
içinde pastadan bir dilim
seni bekleyen koltuk bu yıl da boş.....
Gündüzleri Yaktığım Fotoğraflara,
Geceleri Ağladım..
Seninle gittiğimiz her yeri,
Sessizce yaktım...!
Bu şehir yansada diyorum,
Hatıralarından kurtulayım...!
İlk gün...
Yağmur damlıyordu pencereden soğuk bir gün...
Sen geldin ilk merhaba deyişin halla kulaklarımda sesin..
fark ettimde gidişinde aynı ses tonuyla...
aciz bir durumdu senin için gitmek sana ağır geldi biliyorum fakat sen kalmayı beceremedin... kalbimde..
Geri dönmek için anahtarı kaybettin sen..
Sen tahtında dinsiz, zülüm dağıt sultanım …
Sana da bir gün imansız misafir olur sultanım…
Karanlığın hüküm sürdüğü ülkeden geliyorum...
Karanlık tek gözü kör bir korsandı...
Ve acımasız
Elleriyle kırıyordu günahsız meleklerin kanatlarını...
Kanatlar kanatmaktan geliyor karanlık..
Ve cani....
Kırlangıç
___Sahipsiz sokak kedilerinin annesi ‘’ Sevgili
Bu şiir sensizliğin, infazında yazılmıştır…
__Artık tükendim gecenin, ipini kopardım çoktan
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!