İhsan Aktaş Şiirleri - Şair İhsan Aktaş

Bin yıllık türküde doğmuş gibiyim
Duygularım bin yılı alkışlıyor
Tarihten su gibi yağmış gibiyim
Peygamberler bin yılı alkışlıyor

Bin yıllık bir hasta kalktı dirildi

Zalime karşıydın zulme direndin
Aşıklar içinde yoktur tam dengin
Dostu denemedin kendin denendin
Bazen incinirsin zarif Mahzuni

Geçti güzel günler daha neyleyim

Bilimin ışığı yanmış değilse
Gölgenin altında mikrop ürermiş
Bükülmeden insan dosta eğilse
Engeller önüne perde gerermiş

Bir sağa bir sola döner şaşıklar

İnsan gölgesi istemiyorum ben
Bir gerçek insan istiyorum insan
Düşün sonra ne dersen de bana sen
Amma ben insan istiyorum insan

Yurdunu ulusunu iyi bilen

Sohbet meclisinde diller açılır
Gönül bahçesinde güller açılır
Ak sarı nazlanır allar açılır
Çiçeği olmayan daldan uzak dur

İhsan bakar ise selamsız geçme

Ama o bir insandı politika yapıyordu. Ge
lecekten umutluydu
Öldürdüler onu bir gün,
O bir yazardı,mangal gibi yüreği var derler ya
İşte öyleydi,
Seviyordu yurdunu insanını öldürdüler onu,

Kırmızı beyazı mavi sarısı
Özünde balı var aşkın arısı
Sevgi bir bütündür olmaz yarısı
Ağyar gelmesin dost gelsin görmeye

Yapraklar gövdeye eder ibadet

Gücüm yetse tüm dünyada
Cehaleti yok ederdim
Çalışarak gece gündüz
Ekmeğimi hak ederdim

Karanlıktan aydınlığa

Kul kula Kabe’ dir Hakk-tan yanadır
Gerçek insan Hakk-tır secde onadır
İnançlar Tanrı’ya sevgi canadır
Cennet müjde olur gönlü bollara

İhsan insan Tanrı tefrik olmasın

Dostum her duyduğun söze inanma
Lafazan ağzını açmış geliyor
Dönerler enayi derler adama
Ağzından zehiri saçmış geliyor

Hep sözde kalmıştır onun dediği