Ihlamur Kokusu Şiiri - Aslı Demirel

Yine mavi değdirdi usulca ellerini kanatlarına
Nasılda isyandalar yeşilin yokluğuna
Neyse ki daha gökler istila edilmedi
Göğe kaldırınca yüzümü
Unutuveriyorum mega evlerdeki beton kalpleri
Kapılardan çıkan beton yüzleri
İnsan olmanın korkusuyla
Almışlar tebessümleri ayaklar altına
Dürüstlük satılmış zenginliğe
Kime ne

Sen şimdi
Uykuyla oynaşmalardasın
Rüyaların belki isteklerinle dolu
Ekmek ayvası
Erik tepesi
Araya serpiştir az biraz
Ihlamur kokusu
Bilmez miyim hayallerini
Hırsla nasırlanmış dudakların yerine
Hayat nasırı sarılı eller tercihin
Gülümseyişlerin koşar adım olduğu yüzler
Samimiyetten korkmayan meraklar
Bir topan ekmek
Biraz çökelek

Balkonumdayım şuan
Bir bulut sereserpe
Ortasında kalp
Kalpte beyaz atlı
Beyaz atlıda martı
İçiçe geçiştiler
Koşup geldiler bana doğru
Gülümsedim
Ve hayata seslendim
Huzur istiyorum
Hayat seni bekliyorum

Biliyorsun değil mi
Ben de kalabalıkların yok ettiklerinden
Şikayet ediyorum...

(30 06 2007)