Ihlamur Kokulu Sevda Şiiri - Ömer Yazıcı

ıhlamur kokulu güllerin taze baharı suskun
adımlanmakta kayıp şehrin kaldırımları
eser kalmamış ayak izlerinin utancıyla
yürek işçisi
sevda amelesi bir gönül
ahşap duvarlara kazınmış ismin yangınlarda
işlenmiş karataşlara motif motif
söküp atılması imkansız
sensiz gecelerden ardakalanlardayım
üfleyen üfleye kemiren hayatta
berbat bir nefeslenmeyle
kalemsiz kağıt saflığına düşmüşüz
mısra keyifsiz
şiir neylesin
öfke doldurmak heybemizi
allahsız çaresizliğe yetişemiyor
soğansız emek tadında türküler
hitapsız...
sen...
sen bilmezsin şiirsiz kalmış şairin efkarını
anlatılmazda üstelik
iftar sofrası sevincinde susuz kalmak gibidir
ufalanmış hayallerle yetinme derdinde
kaldırılabilecek kalınlıkta dermanlar için
talan edilmiş sevdadan nefayda
papatya yaprağı
yada kırçiçeği yeterli
ezdirmemeli sevdayı
heybetli güllerin ağır kokusunda
büyümemeli umutlar
bütün eşekleri öldürmek çare değil attan inene
acı kahve kıvamında
hatırsız

hayattan öteye geçemiyoruz can
ne kadar vermişse
o kadarız

şimdi uçsuz bucaksız bir hayal zamanı
umursamaksızın
hastir çekerekten sevgiden öte herşeye
bahar bakışlı gülümsemelerle
ne kadar sevmişsek
o kadarız

ıhlamur kokulu sevdayla

FUFUKA