Ihlamur dalı Şiiri - Ayşe Alioğlu

Bugün her günden bir başkaydı
Gökyüzü bile ağlıyordu
Sabahın erken vaktinde
Sokakların sessizliğinde
İnce narin parmağı ile dokunu verdi
Kapımın ziline…
Hazırdım bekliyordum,gelecekti biliyordum
Kapımı degil
yüreğimi açtım ben ona
Ne olacaksa olsun
varim sonuna kadar yanında
Sabahın erken vaktinde
Yüreği yanıyor kor ateşlerde
Dillerinden anlamıyor
Derdini kimselere anlatamıyor
Sevdiği uzaklarda,kardeşi mahpus damında
Başka kimsesi yok ki yanında
Gözü yaşlı anasını hiç sorma
Boynu bükük,gözü yaşlı ipeğim
Su garip haline
gök yüzü bile ağlıyor seninle.
Zaman akıp gidermiş hiç farkında olmadan
Yollar yürüyerek bitermiş
basını göye kaldırmadan.
Yolun ortasında yağmurun altında
Bir yerlerden bir koku geldi burnuma
Gelen koku yabancı değildi bana
Bir anda dur dedim dur ona
Birden ürperdin korkak bir ceylan gibi
Ne oldu neyin var
ablam diyebildi
Çocuklar gibi sevinmiştim bir anda
İlk kez ömrümde bir değil
Bütün bir sokağı ıhlamur ağaçları
Süslüyordu aynen bir gelin misali
Koşar adımlarla ıhlamur ağacının yanına gittim
Elimi uzattım kocaman bir dal koparttım
Kokusunu doyasıya içime çektim
Elim bos gitmeyecektim mahpus damına
Ihlamur dalını verecektim senin kardeşine
Kokusunu içine çekecekti umudu tükenmeyecekti
Lakin güldü gavurun gardiyanı benim halime
Kafasını salladı hayır dercesine
Kaç zaman oldu görmedin kardeşini
Sarılıp koklayamadın
derdini soramadın
Sen kendini anlatamadın
Bilmesen gavurun dilini,arayamazsın hakkını
söyleyemesin derdini
Boynu bükük
gözü yaşlı ipegim
Elinde ıhlamur dalı
Düştük yine yollara
Trenin vagonlarinda
Karıştık gecenin karanlığına..............
............................. Ayse Alioglu…24,05,06