Sabaha karşı,
Kurşuna dizdiler,
Karanlıkları..!
Şafağa gömdüler sonra,
Kimse farkına varmadan...
Güneş'in ilk ışıklarıyla,
Bulutlardan,
Yağız atlar kişnedi, meşin kırbaç şakladı,
Bir dakika araba yerinde durakladı.
Neden sonra sarsıldı altımda demir yaylar,
Gözlerimin önünden geçti kervansaraylar...
Gidiyordum, gurbeti gönlümle duya duya,
Ulukışla yolundan Orta Anadolu'ya.
Devamını Oku
Bir dakika araba yerinde durakladı.
Neden sonra sarsıldı altımda demir yaylar,
Gözlerimin önünden geçti kervansaraylar...
Gidiyordum, gurbeti gönlümle duya duya,
Ulukışla yolundan Orta Anadolu'ya.
Sevgili Mehmet Çoban'ın önerisi ile Günün mana ve ehemmiyetine uygun olarak Yeniden düzenlersek;
İHBAR EDİYORUM..!!
**********
Akşam'a doğru karanlıklar,
Kurşuna dizdi
Aydınlıkları..
Kimse farkına varmadan.
Bulutlardan,
Guruba,
Damla damla,
Sızan kanla,
Boyansa da akşamlar;
İnsanlar,
Ne infazın farkında,
Ne de yaşam,
Kurşunlanan,
Aydınlığın.
Kendi halinde,
Dönüp duruyorken Dünya,
Kimin umurunda..!!
H Hikmet Esen
25/01/2006 - Saat.10.45
Hikmetçiğim tersi olsaydı günümüze çok uyacaktı. Ama aydınlık karanlığı kurşuna diziyorsa niye ihbar edelim ki. Olsa olsa sevinç çığlarıyla donatırız.
Halbuki her gün karanlıklar kurşuna diziyor aydınlığı akşamları......
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta