İhanettir Unutmak Şiiri - Tarık Torun

I

Yarım kalan her gülüş özenle saklanılmaz
Batak dereler ardı çamurla aklanılmaz
Kilit vursan güneşe yıldız akar semaya
Güzellik mızrak boyu saplanır gümüş aya
İner ince yağmurla bulutlarım nehire
Fısıltılı hüzünler çare olmaz tehire
İhanettir unutmak vefa deryalar içi
İzi kalmış gözlerde karagözlerin göçü

II

Senle başlayan sabah işaret atar güne
Kulağında hakikat kalmışken artık düne
Tüm dillere aşina konuşur senin aşkın
Bir merhamet hissiyle yüreğin ondan taşkın
Seni anımsatmaz mı bir tutam ay ışığın?
Mor dağlara düşmüşken gölgesi her aşığın
İhanettir unutmak senle geçen her anı
İzi kalmış gönülde dünün olan hatıranı

III

Senden öteye zaman dilin ucunda sözler
Kelime terkibiyle ruh ötesini özler
Bana yalnız kuşları bırakıp ta mı gittin?
Hangi sadakat eli uzanır onu ittin?
Bilsem senin yerini yıldız olup düşerim
Olmasan da gönlüme özlemleri döşerim
İhanettir unutmak gizlice seni benden
İzi kalmış beyinde bu can çıkmazken tenden

VI

Gecenin dilsiz yeri mavi bir yalnızlık mı?
Deler sessizliği mi ayda ki arsızlık mı?
İpeksi köprülerim uzanır sana doğru
Damıtırım hicranı içinde ıssız soru
Tebessüm etme gece ben daha uzaktayım
Menziller benden öte ben senin duraktayım
İhanettir unutmak gölgedeki yüzleri
İzi kalmış gecede şafakla gündüzleri

V

Kalpte güvercin uçan bulutlar çıkar yola
Köpüren uzaklara kızıl saçların dola
Küskün gecelerime bir maviler yontulup
Geçmişe hançer vurulup yâdında unutulup
Zamanın terazisi bir kuş uçumu gözler
Hasret elinde bağrım her gece seni özler
İhanettir unutmak geçmişin izlerini
Vefaya açılmışken o kara gözlerini

17.03.2017

Tarık TORUN
MEB/YEĞİTEK
Türk Dili ve Edebiyatı & Coğrafya