İhanett Şiiri - Ahmet Bayram 2

Ben omzumda ağlayan dostlarımı unutmadım.
Biliyorum, onlar da beni unutmadılar.
Her derdini dinlediğimi de dostum saymadım.
Karşıma çıksalar konuşmaya utanırlar.

Ben severken onları, hiç süphe katmadım.
Onlar belki bunu menfaaat sandılar.
En karanlık günlerinde bile satmadım.
Onlarsa iki kuruşluk sevgiye kandılar.

Bana güven dediler , hep güvendim.
Ne olursa olsun yanımdalar derdim.
Allah var kardeşim gibi de severdim.
Düşmanımı bana karşı haklı çıkardılar.

Ben koltuğumun ağırlığını da bilirim.
Misafirimi de bilirim, hasmımı da bilirim.
Duyarım, arkamdan konuşanı da bilirim.
Zamanında dost bilip sarıldığım alçaklar.

Benim masam kalabalık, sizde bilirsiniz.
Şimdi nasıl düşerim diye merak edersiniz.
Lafa gelince canınızı, bana feda ederdiniz.
Öğrendim, lafta en yakın dostum olanlar.

İki yüzlü olsaydım beni de severdiniz.
Size durmadan sövsem bana da gülerdiniz.
Sizinle dalga geçenlere arkadaşım dediniz.
Dostundan sır saklayan yüzsüz insanlar.

[A**** B***** Ç*****]