Toprak hüzünlü; üstünde kan, altında binlerce şehit…
Gökyüzü muzdarip, ihanetlerin çığlıkları arşta.
Sular korkak, hainlerin korkusu sinmiş, konuşamıyor.
Bulutlar dolu, boşaltamıyor göz yaşlarını mübarek topraklara.
Tanrı’nın gazabı, kullanılıyor İslam, ayaklar altında Tevhit.
Adem-i beşer bezgin, her biri nefsi ile bir lokma savaşında.
İtler güler olmuş Türkün haline, Türklük bir kan uykusunda.
Kırgın ve yaralı yüreğimin önüne,
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
Devamını Oku
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.



Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta