Bir hayli yorgunum,öğreniyorum.
Anımsıyorum ki tükeneceğim,
Usulca çekiliyorum limana.
Müebbetlik gözyaşlarımı ufka,
Özgürlüklerine uğurluyorum.
Öğreniyorum ki, hicran ölçülmez.
Göğsümde şiddetini bilmediğim,
Acısını tasvir edemediğim,
Bir acımasız zelzele kopuyor.
Haykırıyorum,bekliyorum,yalnız.
Ölçülmez,görülmez,derin bir suyun,
Arızalı bir dümenin başında.
Hicran sularında ilerliyorum.
Hani hasretim! Hani sevdiklerim!
Hani ardımda kalan gözyaşlarım!
Suyun hırçın dalgaları dövüyor,
Batıyorum,genzime kaçan sular,
Bana beni andıran gözyaşlarım!
Biriktirdiğim hasretim boğuyor!
İhanet filizleniyor yeniden…
Ensar ORCAN (18.10.2021)
Kayıt Tarihi : 23.10.2021 02:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hicran, vakti geldiğinde son bir kez dönüp baktığın yerden ibarettir. Sonrasında anımsadıkların o yerin içindekilerdir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!