Uzayan, ıssız yollarda dizleri titrek
Avuçlarında yorgun günlerinin çetelesi
Anıları sancılı bir uğultuydu artık
Kimseler değildi,
soluğu tükenen umutlarını doğrultup, dirilten
Kalbindeki o çocuktu,
çorak topraklarına su veren
Mavi, maviydi gökyüzü
Bulutlar beyaz, beyazdı
Boşluğu ve üzüntüsü
İçinde ne garip yazdı...
Garip, güzel, sonra mahzun
Devamını Oku
Bulutlar beyaz, beyazdı
Boşluğu ve üzüntüsü
İçinde ne garip yazdı...
Garip, güzel, sonra mahzun
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta