Uzayan, ıssız yollarda dizleri titrek
Avuçlarında yorgun günlerinin çetelesi
Anıları sancılı bir uğultuydu artık
Kimseler değildi,
soluğu tükenen umutlarını doğrultup, dirilten
Kalbindeki o çocuktu,
çorak topraklarına su veren
Kadın ve adam oturuyorlardı
Uzakta beyaz dağlar vardı
Gara girmek üzereyken Barselona-Madrid treni
Kadın üzgündü, üzgündü, üzgündü
Adam düşündü, düşündü, düşündü
Devamını Oku
Uzakta beyaz dağlar vardı
Gara girmek üzereyken Barselona-Madrid treni
Kadın üzgündü, üzgündü, üzgündü
Adam düşündü, düşündü, düşündü
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta