İhanetin Soğuk Yarası Şiiri - Osman Öğütlü

İhanetin Soğuk Yarası”

Aşk dediler…
İnsan ruhunu ısıtır,
Kalbine hayat verir diye anlattılar.
Ama bana bıraktığı tek şey,
Soğuk bir yara oldu.

Sevdim…
Kendimden geçecek kadar,
Gözlerimden uyku,
Dudaklarımdan nefes çalacak kadar.
Ama ihanet ettin,
Hem de en güvenilir yerde, kalbimde.

İhanet ne biliyor musun?
Gözlerinin içine baka baka,
Sana “yanındayım” diyen birinin,
Ardından hançer saplamasıdır.

Aşk acısı mı?
O zaten her gün canımı yakan,
Her gece boğazımda düğümlenen şey.
Ama ihanet…
O, insanı öldürmeden mezara sokar.

Ben artık inanmıyorum sözlere,
Artık güvenmiyorum gözlere.
Seninle yandım,
Seninle tükendim,
Seninle küle döndüm.

Ama bil ki…
Bu acı beni bitirmeyecek.
Bu yara, bana güç olacak.
Çünkü ihanetin bana öğrettiği tek şey var:
Kimseye körü körüne güvenme!

Son sözüm şu :
Sen ihanetinle kaybettin,
Ben acımla büyüdüm.
Ve bir gün bu şiiri dinleyen herkes,
Kimin yandığını, kimin yaktığını hatırlayacak.