Yeşeren bir ağaç gibiydik.
Sevgimiz suladıkça onu.
Yedi veren güller gibiydik.
İhanet getirdi aşkın sonunu.
Sevinen çocuklar gibi şendik.
Bilirdik mutluluğun yolunu.
Vazgeçmeden sevenlerdendik.
İhanetin oldu bu aşkın sonu.
Aslıda birbirini çok sevendik.
Nereden bilirdim artık unuttuğunu.
Rüyalarımda bile beraberdik.
Dediler bu aşkın acımasız kanunu.
Bir serap gibi görünendik.
Atma bana ayrılığın suçunu.
Kıskananları çok sevindirdik.
Haketmedi aşkımız asla bunu.
Kayıt Tarihi : 3.5.2009 08:52:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Hakan Özüçelenk](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/05/03/ihanetin-oldu-bu-askin-sonu.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!