Göğün mavisini unuttum ben, o kadim rengi!
Artık rüzgâr bile tanımadığım bir dilde esiyor.
Yağmurlar ki toprağa değil, ruhuma zehir gibi yağıyor.
Sormayın bana ne şimşekleri, ne bulutları;
Gözlerinde boğdum gökyüzünün son mavisini!
Çiçeklerin dili artık bir küfür, kokuları birer hançer,
Ortancalar, anemonlar, nilüferler... hepsi birer ölüm.
Gönlümün maviliği gitmesin gökyüzünden
Kuşların gülücüğü eksilmesin yüzünden
Kar yağsada bu sessiz vadiye, gün bitmesin
Yapraklar üşüse de, çiçekler üşümesin
Devamını Oku
Kuşların gülücüğü eksilmesin yüzünden
Kar yağsada bu sessiz vadiye, gün bitmesin
Yapraklar üşüse de, çiçekler üşümesin
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta