Ihanetin kefareti. 29.20.2024. 19.30

"İhanetin Kefareti"

Yalan dolu sözlerle ömrüme düğüm attın,
Bir de kalkıp vicdandan bahsedersin,
Oysa vicdan, yalanları kaldırmaz omzuna,
Seven birini, yara bandı niyetine kullanmaz.

Yarım yamalak sevgi, yarayı sarar gibi,
Sonra arkasına bakmadan bırakır.
Sen öyle yaptın işte;
Seviyor gibi göründün, ama arafta bıraktın,
Canı yakan en derin yerden sırtlanır,
Sen de yakarken sevdim sandım seni, aptallığımdan.

Ama bitti işte, senin oyunun bitti,
Ben aptalmış gibi izledim,
Ama şimdi benim oyunum başladı.
Açtığın yaralar bedelsiz kalmayacak,
Bir iftar vakti özlem içinde arasan da,
Artık yalancı bahanelerin için geç kaldın.

Seni sevdim diye yazık ettim kendime,
Beni sevda diye kandıran yalanına,
Sen gerçek sanırdım, ama yalanmışsın,
Ve ben, kendi kalbime kıydım senden önce.

Şimdi beni aptal yerine koyanın,
Yavaş yavaş açılacak yaralarını,
Sakince izlemek benim hakkım.
En mutlu gününde, ben içten içe tebessüm edeceğim,
Çünkü biliyorum,
Aptal yerine koyduğun o insan,
Aptal değilmiş, sadece seninle yanılmış.

Bırakıyorum yüreğimi avuçlarına,
Al işte, bu son vedam sana,
Ben gidiyorum, öfkem tövbe dolu.
Ve sen, en mutlu anında benim acımı yaşayacaksın,
Sabırla bekleyeceğim o günü,
Çünkü artık anladım;
Aptal olan ben değil,
Sana inanıp kendimi unutan bendim.