İhanetin Evrimi Şiiri - Aylin Önder

Kötü değildi insan özünde,
Ne oluyorsa bir anda,
Dönüyodu gözü.
Bir kişiye yaranacağım diye,
Saygısızlıktı yaptığı etrafındakilere.

Kötü değildi insan özünde,
Bile bile basmazdı karıncaya bile,
Başını eğmek zorgelir oldu.
Bakmaz oldu yerlere.
Oysa küsmemeli insan geldiği,
Ve döneceği mabede.

Kötü değildi de insan özünde,
Kendi gözlerini bağlamayı sevdi.
Yalanlar ah yalanlar...
En pahalı mücevheri gibi boynuna dizdi.
Sattı üç kuruşa şerefini,
Sonra da günahları altında ezildi.

Kötü değildi insan özünde,
Biraz senden, biraz benden
Vardı hislerinde,
Ama benim içime düşen sevgi,
Evrim geçirmedi.
O nun içine düşen nasıl bişeyse,
Sevgiyi değil ihaneti seçti.