Önce aldanıştır bir kaç tatlı söze yalancı bahara inanıştır o.
Sonra gerçek düşer zemheriyle solan çiçeğinin üstüne aslında mevsimsiz kanmıştır o.
Sevmenin değil sevilmenin kıymetini yaşayarak bir demde bulmuştur o.
Ihanetin bedelini seven ödemez kendini seveni arayıştır o.
Bedem ağacı gibi erken açmış olsada çınar gibi dayanmaya bir meydan okuyuştur o.
Sevdası büyük olanın derdi küçük olmazmış yarı yara edip yüreğiyle sarmıştır o.
Gidenlere değildir akıttığı göz yaşı boşa geçmiş zamana ağlayıştır o.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta