İhanetin Ateşi Şiiri - İsa Yılmaz

senin için ölürüm derlerdi ya
bak işte öldün, kimseler yok yanında
sen anbean gömülürken karanlıklara
onlar gidiyorlar uzaklara
ölenle ölünmez diyorlar baksana
ne çabuk unuturmuş insan
ne çabuk gömülürmüş toprağa
bu film binlerce kez oynanırken
bir kez olsun sonunu göremezmiş insan
gözler kör, kalpler taş imiş meğer
meğer ölenle ölünmezmiş
acı paylaşılmayacak kadar büyük
vefa damla kadar küçük
şimdi kaldır da başını vur tahtaya

koşma arkalarından, varamazsın kimseye
hoş geldin burası ölüm
dilin mi tutuldu nedir bu halin
söylemek istediğin nedir
buram buram terledin
yoksa düşman mıydın
hiç sevmemiş miydin
anlını secdeye koyup da tapmamış mıydın
nedir bu halin
anlamını bile bilmezken kelime-i şahadetin
müslümanım diye geçinmiştin
hani o gülüp geçtiğin Rabbin
ses vermiyor mu sesine
kes sesini mi diyor yoksa
nankörler, küstahlar ve yalancılar için
mutluluk yoktur bilmez miydin
nerede o insanlar, hani o çok sevdiğin
yoksa kayıplara mı karıştı İblisin

ah insan bir sperm idin
adam yerine koydu da
kendi ruhundan üfledi de
can verdi bedenine, görmedin, bilmedin
bir hiç idin, güneşin Rabbine tapmadın
şimdi ışıksız kaldın
bir kez Kur’an okusaydın
ey insan, belki anlardın
burası Allah’ı unutanların
unutulmuşluk diyarı, keşke gelmeseydin
ihanet en büyük ateştir, bilmez miydin…

09.10.09