İhâneti Sen Yazdın

Tüm kirlenmişliğini sildim, bir kalemde,
Aşkından başka şey görünmedi gözüme.
Saflığını sundum, yüreğimin ben sana,
İhaneti sen yazdın, bu aşkın alnına.

Tüm defterleri kapatıp unuttum seninle,
Gelmen önemliydi benim için sadece.
Hayatımı koydum, tek kalemde uğruna,
İhaneti sen yazdın, bu aşkın alnına.

Kuluydum, kölesiydim o güzel gözlerinin,
Erirdim, gelince üstüne ellerin ellerimin.
Ölürdüm, gülüşün bir çiçek gibi açınca,
İhaneti sen yazdın, bu aşkın alnına.

Sonra, terkedip gittin bir rüzgâr misâli,
Bir gece ansızın, kapatınca gözlerimi.
Bir hançer buldum, uyanınca sırtımda,
İhaneti sen yazdın, bu aşkın alnına.

Önce inanmadım gittiğine, terkettiğine,
Pişmandır, bir gün döner dedim geriye.
Beni, içine bırakıp gittiğin karanlıkta,
İhaneti sen yazdın, bu aşkın alnına.

Hep sadık kaldım, nasıl da sevmişim,
Hasreti, bir kanı içer gibi içmişim.
Bir kurşun sıkıp giderken umuduma,
İhaneti sen yazdın, bu aşkın alnına.

Ne bıraktıysan, artık kıymeti kalmadı,
Herkesin, çıkar bir gün ortaya yalanı.
Parçalanırken kalbim, bu son satırda,
İhaneti sen yazdın, bu aşkın alnına.

Kuluydum, kölesiydim o güzel gözlerinin,
Erirdim, gelince üstüne ellerin ellerimin.
Ölürdüm, gülüşün bir çiçek gibi açınca,
İhaneti sen yazdın, bu aşkın alnına.