İhaneti İzlerken Şiiri - Ümit Turhan

Televizyonda gördü domuz dölünü,
İnanamadı, yaklaştı, açtı gözünü.
Duyunca spikerden barış sözünü,
Olmayan bacağı sızladı birden.

Bu konuşan o muydu, kâbus muydu bu ?
Vatanına göz diken deyyus muydu bu ?
Ne anlaşması ulan, mebus muydu bu ?
Kulağında bir mermi çınladı birden.

Boğazı düğümlendi, eli titredi.
Titreyen sesiyle "su verin" dedi.
Bir feryat ki, sanki gökler inledi,
Hıçkırırken gözyaşı sel oldu birden.

Taş olsa erirdi, nasıl anlatam...
Uğruna çarpıştığı bu muydu vatan ?
Ya o şehitler, toprağın altında yatan ?
Aklına tertibi gelmişti birden.

"Onlar nasıl rahat yatacak" dedi.
"Şehitler ölmezdi öldüler şimdi"
"Ben mi yanlış duydum sayın mı dendi?"
İtın suratına tükürdü birden.

"Bize" dedi "Sordular mı barış yaparken"
"Biz mi garip kaldık, onlar keyif çatarken."
Alnı terliyordu dişin sıkarken,
Olduğu yere yıkıldı birden.